8 Dakika

Hikâyede anlatılan efsaneye göre bir kadın,
bir gün kucağındaki çocuğu ile beraber bir
mağaranın önünden geçerken içeriden gelen bir ses duyar.

Bu ses ona : “ içeri gir ve ne istersen al,
ama en mühim olanı unutma.

Ayrıca: sen çıktıktan sonra kapının bir daha asla
açılmayacağını da dikkate almalısın.
Ancak bu fırsatı kaçırma,
ama tekrar de en mühim şeyi unutma” diyordu.

Kadın mağaraya girer ve aka bir servetle karşılaşır.
Masanın üzerindeki altın ve mücevherleri görünce şaşkına
döner ve çocuğunu yere bırakarak
derhal aka bir hırsla masanın üzerindekileri toplamaya başlar.

Bu sırada o esrarengiz ses tekrar duyulur : ” yalnız sekiz dakikan var” demektedir. Sekiz dakika acele geçer, kadın toplamış olduğu kıymetli taşlar ve altınlarla beraber mağaranın dışına koşar ve kapı kendiliğinden kapanır… Bu sırada çocuğunu içerde unutmuş olduğunun farkına varır, ama kapı bir daha açılmamak üzere kapanmış bulunmaktadır.

Zenginlik uzun sürmez, ama ümitsizlik hep yaşar.

Aynı şey çoğu vakit bizim başımıza da gelir.
Bu dünyada yaklaşık 80 yıllık ömrümüz vardır ve
bir ses daima bize: ” Sakın en mühim şeyi unutma!“ der gibidir.

Önemli olanlar manevi değerler, inançlar, dikkatli olmak, aile, dostlar ve hayattır.

Ancak kazanç hırsı, zenginlik, maddi şeyler bizi öylesine büyüler ki, çoğu vakit en mühim şeyleri bir köşede bırakırız. Böylece zamanımızı bu tür şeylerle tüketir ve en mühim olan şeyi

“Ruhun hazinesini“ bir köşede unuturuz. Asla aklımızdan çıkarmamamız gerekir ki bu dünyadaki yaşam çok acele geçer ve ölüm beklenmedik bir zamanda bizi yakalar.

Ve hayatın kapısı bizim için ebediyen kapanmış olacağından son pişmanlık bir yarar vermez.

Çünkü biz en mühim şeyleri unutmuş durumdayız…

Sevgi, barış, alçak gönüllülük, samimiyet…

Alıntı